در محیطهای مراقبتهای بهداشتی، استفاده از لباسهای محافظ مناسب برای محدود کردن خطر عفونت و تضمین حفاظت از متخصصان مراقبتهای بهداشتی و بیماران مهم است. یکی از مسائل مهم این لباس محافظ، لباس جراحی است. این مقاله به اهمیت لباسهای جراحی در کاهش خطر آلودگی در اتاقهای دویدن و محیطهای مختلف مراقبتهای بهداشتی و همچنین تفاوت آنها با انواع مختلف لباسهای محافظ اشاره میکند.
نقش روپوش های جراحی در کاهش خطر آلودگی:
لباس های جراحی به عنوان یک مانع فیزیکی عمل می کنند که از انتقال عفونت در بین متخصصان مراقبت های بهداشتی و بیماران جلوگیری می کند. این روپوشها به گونهای طراحی شدهاند که پوشش کاملی داشته باشند، تمام بدن از گردن تا زانو یا مچ پا را در بر میگیرند و از تماس مستقیم با مواد بدون شک عفونی محافظت میکنند.
روپوش های جراحی معمولاً از مواد تخصصی ساخته می شوند که ممکن است در برابر نوشیدنی ها و میکروارگانیسم ها نفوذ ناپذیر باشند. این مواد به عنوان یک محافظ دفاعی عمل می کنند و از نفوذ خون، مایعات بدن و سایر آلاینده ها جلوگیری می کنند. با ایجاد مانعی بین متخصص مراقبت های بهداشتی و بیمار، روپوش های جراحی به طور قابل توجهی احتمال آلودگی را در برخی نقاط از استراتژی های جراحی کاهش می دهند.
روپوش های جراحی با دقت طراحی شده اند تا استانداردهای سختگیرانه ای را رعایت کنند تا از اثربخشی آنها در کاهش احتمال آلودگی اطمینان حاصل شود. آنها باید آستین های بلند با سرآستین های محکم داشته باشند که بهترین پوشش را برای بازوها فراهم کند و از هر گونه منافذ و پوست در معرض دید جلوگیری کند. ایجاد مانتوها شامل قابلیت هایی مانند یقه بلند، درزهای محکم و بسته شدن در قسمت پایین کمر برای اطمینان از تطابق مطمئن و کاهش فرصت شکستن یا قرار گرفتن در معرض است.
لباس های جراحی در مقابل سایر لباس های محافظ:
در حالی که لباسهای جراحی در اتاقهای عمل حیاتی هستند، اما از انواع مختلف لباسهای محافظ مورد استفاده در بخشهای مراقبتهای بهداشتی تغییر میکنند. به عنوان مثال، روپوشهای ایزوله عمدتاً برای محافظت از متخصصان مراقبتهای بهداشتی در برابر تماس با مایعات بدن بیماران استفاده میشوند، با این حال آنها در حال حاضر برای مقاومت در برابر همان مرحله مقاومت در برابر مایعات مانند روپوشهای جراحی طراحی نشدهاند. روپوش های ایزوله معمولاً در محیط های غیر جراحی مانند اتاق بیماران یا آزمایشگاه ها پوشیده می شوند.
علاوه بر این، روپوشهای جراحی از روپوشها تغییر میکنند که ایمنی فول فریم را فراهم میکنند که شامل قسمت بالا و پا میشود. روپوشها معمولاً در موقعیتها و محیطهای بسیار مسری استفاده میشوند که در آنها شانس تبلیغات برای مواد ناایمن بیشتر است.
در محیطهای مراقبتهای بهداشتی، جایی که خطر عفونت متقاطع میتواند نتایج شدیدی داشته باشد، استفاده از روپوشهای جراحی یک اقدام احتیاطی بسیار مهم است. این روپوشها به عنوان یک مانع مهم عمل میکنند و متخصصان مراقبتهای بهداشتی را از قرار گرفتن در معرض مواد عفونی محافظت میکنند و انتقال عفونتها را در بین کارکنان و مبتلایان به مراقبتهای بهداشتی به حداقل میرسانند. با رعایت الزامات چیدمان دقیق، روپوش های جراحی از محافظت اولیه اطمینان حاصل می کنند و کمک قابل توجهی به کاهش خطر آلودگی در اتاق های کار و سایر محیط های مراقبت های بهداشتی می کنند.