روپوش های ایزوله غیرجراحی و روپوش های ایزوله جراحی اهداف مختلفی را انجام می دهند و دارای ویژگی های طراحی متمایز برای برآوردن نیازهای مربوطه می باشند. این روپوش ها در محیط های مراقبت های بهداشتی برای ایجاد یک مانع و محافظت از کارکنان مراقبت های بهداشتی و بیماران در برابر انتقال احتمالی عوامل عفونی استفاده می شود. در اینجا تفاوت های اصلی بین لباس های ایزوله غیر جراحی و جراحی وجود دارد:
استفاده در نظر گرفته شده:
روپوش ایزوله غیر جراحی: روپوش های ایزوله غیر جراحی معمولاً در محیط های غیر استریل و کم خطر مانند مناطق مراقبت های بهداشتی عمومی، بخش های ایزوله و کلینیک های سرپایی استفاده می شود. آنها محافظت اولیه را در برابر پاشش پاشیده شدن، اسپری ها و تماس با مواد بالقوه عفونی ارائه می کنند.
روپوش ایزوله جراحی: روپوش های ایزوله جراحی به طور خاص برای استفاده در طی مراحل جراحی یا سایر تنظیمات استریل مانند اتاق عمل طراحی شده اند. آنها توسط پرسنل جراحی برای حفظ یک محیط استریل و جلوگیری از آلودگی در حین جراحی استفاده می شوند.
سطح حفاظت:
روپوش ایزوله غیرجراحی: روپوش های ایزوله غیر جراحی حداقل محافظت در برابر مانع را ارائه می دهند. آنها معمولاً از مواد سبک وزن و مقاوم در برابر مایع ساخته می شوند که سطح اولیه ای از محافظت در برابر پاشش مایعات و مواد بالقوه عفونی را فراهم می کنند.
روپوش ایزوله جراحی: روپوش های عایق جراحی سطح بالاتری از محافظت از مانع را ارائه می دهند. آنها از مواد اساسی تر و مقاوم در برابر مایعات ساخته شده اند که برای مقاومت در برابر قرار گرفتن در معرض مستقیم خون و مایعات بدن در طول جراحی یا سایر روش های تهاجمی طراحی شده اند.
طراحی و ساخت:
روپوش های ایزوله غیر جراحی: لباس های ایزوله غیر جراحی معمولاً طراحی ساده ای دارند و ممکن است سبک پشت باز یا پشت بسته داشته باشند. آنها اغلب دارای گره هایی در گردن و کمر برای بستن ایمن هستند.
روپوش ایزوله جراحی: روپوش های عایق جراحی با سبک پشت بسته طراحی شده اند تا پوشش کاملی داشته باشند و از هر گونه باز شدن در پشت جلوگیری کنند. آنها همچنین ممکن است ویژگی های اضافی مانند سرآستین های بافتنی برای ایجاد یک تناسب مطمئن در اطراف مچ داشته باشند.
عقیمی:
روپوش ایزوله غیر جراحی:
روپوش های ایزوله غیر جراحی نیازی به استریل بودن ندارند. آنها معمولا در محیط های غیر استریل استفاده می شوند و برای استفاده در روش هایی که نیاز به یک میدان استریل دارند در نظر گرفته نشده اند.
روپوش ایزوله جراحی: روپوش های ایزوله جراحی به گونه ای ساخته می شوند که استریل باشند تا محیطی استریل در طول جراحی یا سایر روش های آسپتیک حفظ شود. آنها به صورت جداگانه بسته بندی شده و با تکنیک های سختگیر آسپتیک برای جلوگیری از آلودگی استفاده می شوند.
رعایت استانداردها:
روپوش ایزوله غیرجراحی: روپوشهای ایزوله غیرجراحی معمولاً با استانداردهای حفاظتی سطح پایینتر مانند انجمن پیشرفت ابزار پزشکی (AAMI) سطح 1 یا 2 مطابقت دارند.
روپوش عایق جراحی: روپوش های عایق جراحی مطابق با استانداردهای حفاظتی سطح بالاتر مانند AAMI سطح 3 یا 4 هستند که برای مقاومت در برابر نفوذ مایعات و میکروارگانیسم ها به ویژگی های بازدارنده دقیق تری نیاز دارند.
به طور خلاصه، تفاوت های اصلی بین روپوش های ایزوله غیرجراحی و جراحی در استفاده مورد نظر، سطح حفاظت، طراحی، استریل بودن و مطابقت با استانداردهای صنعتی است. روپوشهای ایزوله غیرجراحی برای مراقبتهای بهداشتی عمومی با حداقل خطر مواجهه مناسب هستند، در حالی که روپوشهای ایزوله جراحی بهطور خاص برای محیطهای استریل طراحی شدهاند و سطح بالاتری از محافظت از مانع را در طول عملهای جراحی یا سایر مداخلات پزشکی تهاجمی ارائه میکنند.